Interview Carlijn (22)
“Op school ben ik vroeger erg gepest, ik werd depressief en ontwikkelde een eetstoornis. Op mijn 15e kwam ik in de gesloten jeugdzorg terecht, daar heb ik ruim een jaar gezeten. Ik kwam er slechter uit dan hoe ik erin ging, het was echt een vreselijke tijd.
Het contrast met weer naar huis gaan was erg groot. Uiteindelijk heb ik een goede behandeling gekregen en heb ik mijn passie voor muziek en theater weer teruggevonden, dat heeft enorm geholpen.
Ik heb veel nare ervaringen gehad in mijn leven, maar er zijn ook een hoop mensen geweest die wel heel steunend waren en door wie ik me gezien voelde. Mijn ouders waren er sowieso altijd voor mij, ondanks dat ze ook niet goed wisten hoe ze me moesten helpen. In de jeugdzorg waren er meerdere mensen die wel eens iets extra’s voor me deden. Het waren momenten van echte aandacht. Er was ook een muziektherapeut die altijd in me heeft geloofd en me gestimuleerd heeft om muziek te blijven maken, die ben ik erg dankbaar. Het gaf me energie terug, en mijn hart ging ervan aan.
Naast dat ik zelf keihard heb gewerkt aan mijn herstel, is mijn netwerk een van de redenen waarom ik nu sta waar ik sta. In de periodes dat ik opgenomen was, stuurden familieleden en vrienden kaartjes en kwamen ze regelmatig op bezoek. Daardoor voelde ik me niet vergeten. Dat zou ik andere ook mee willen geven: blijf iemand betrekken, laat iemand niet alleen.”
